معرفی طایفه حموله

حموله یکی از طایفه‌های ایل بختیاری،^[۱] شاخه چهارلنگ، باب کیان ارثی و یکی از طوایف سه‌گانه، طایفه بزرگ سهونی می‌باشد.

طایفه سهونی، شامل سه طایفه حموله، کهیش و باورساد است.

 

 

 

تیره‌های طایفهویرایش

طایفه حموله از چهار تیره تشکیل شده‌است.

چهار تیره طایفه حموله، عبارتند از:

۱. تیزگرد

۲. داوودمحمدی

۳. اردشیرغریب

۴. شیخ

تیره تیزگردویرایش

واژه تیزگرد به دلیل رشادت و سوارکاری تند و تیز این خاندان در جنگ‌ها نظیر فتح هرات و هندوستان در زمان افشاریه و پس از آن در زمان کریم خان و نیز درزمان جنگ بختیاری‌ها و سرکشی خوانین ایل از حکومت‌های مرکزی به ایشان اعطا شده است. تیره تیزگرد، از ۷ تشتشکیل شده‌است که عبارتند از:

۱. اولاد شلو: حسن (آبهزاد و آقایی) و اسکندر: اکثراً با نام خانوادگی بهزادی و بهزادی حموله و بهزادی نیا

۲. اولاد هادی فامیل هادی پور و بهزادی

۳اولاد حسین: فامیل‌های حسینی و حسین پور

۴. اولاد حاج خسرو : فامیل‌های خسروی

۵. اولاد محمدقاسم: فامیل طاهری

۶. اولاد روزه: فامیل رضایی

۷. اولاد طاهر: کریمپور، بخت آور

تیره داوودمحمدیویرایش

تیره داوودمحمدی، از ۴ تش تشکیل شده‌است، که عبارتند از:

۱. اولاد کناری

۲. اولاد جمال

۳. اولاد کرمعلی

۴. اولاد رحیم

تیره اردشیرغریبویرایش

تیره اردشیرغریب یا اردشیری، از ۳ تش تشکیل شده، که عبارتند از:

۱. اولاد ذوالفقاری

۲. اولاد اردشیری

۳. اولاد محمدی

• این تیره همان‌طور که از نام آن پیداست غریب است و به معنای باب این طایفه محسوب می‌شده اما به دلیل همبستگی شدید تیره سهونی با یکدیگر این تیره ورودی‌های خود را باب نمی‌نامیده‌اند و آنها را نیز از خود محسوب می‌کرده‌اند، شواهد بر آن است که این تیره نیز در زمان حکومت محمد تقی خان تا پایان عمر علیرضا خان به این طایفه اضافه شده‌اند...

تیره شیخویرایش

تیره شیخ، از ۵ تش تشکیل شده‌است، که عبارتند از:

۱. اولاد جنت

۲. اولاد کری وند

۳. اولاد کندی وند

۴. اولاد علی مردان

۵. اولاد جمال

 

 

جغرافیای سکونتویرایش

ییلاق این طایفه، شهرستان کوهرنگ و منطقه خوربه یا روستای آبکاسه در استان چهارمحال و بختیاری است.

قشلاق آنها، در استان خوزستان، مناطق شلال، مسجدسلیمان، گتوند، ترکذر و کوه آسماریمی‌باشد.^[۲]

در زمانهای قدیم روستای تاریخی آبکاسه محل صدور شناسنامه طایفه حموله و آبادی ها و شهرهای اطراف بود - مزارگه یا قبرستان فامیلی مشهور به بردشیرها یا سنگ شیرها که آرامگاه بزرگمردی به نام شادروان آبهزاد بهزادی حموله بود محل دفن اموات آن زمان چندین روستا و آبادی بوده است اما اکنون تمام آن روستا و آبادی های اطراف سروسامان یافتند ولی این روستای تاریخی به لطف جروبحث های ناخردانه خالی از سکنه شده و صفا و صمیمیت و اتحاد آن روزگارانش محو این جروبحث های پوچ و بی اساس گردیده.